ÝRINN

(contr. from yfrinn), a. abundant, = yfrinn, œrinn.

* * *

adj., contr. from yfrinn, q. v.; ýrinn yl, Sks. 17 new Ed.; mat ok mungat ýrit, N. G. L. i. 386; ýrinn saum, 198; þá mun ek ýrna fá aðra, Al. 51: skal smiða til krefja unz ýrnir eru, N. G. L. i. 101; hafa þeir ýrit at vinna, Fm. s. xi. 105. 2. as a verb, ýrit stinnt, Hkr. ii. 11 (œrit, Ó. H. 20, l. c.); see ærinn.